Voor mij geen kerstboom, kerstversiering, of gruwelijke kerstdiners. Met kerst eten Coen en ik een rest zuurkool of andere stamppot. Er komt niets extra’s in huis. Al jaren bedank ik voor iedere uitnodiging.

Allemaal prachtig natuurlijk en sommige mensen zullen het zielig vinden, maar zoiets komt natuurlijk ergens vandaan. Zo word je niet geboren. En natuurlijk, zoals met bijna alles, ga je terug naar je vroegste jeugd.
 
Mijn oudste herinneringen zijn de kerstdagen bij mijn grootouders van vaderskant. Mijn grootmoeder was Engels, dus daar zat de kersttraditie diep in geworteld. Er stond een enorme kerstboom met echte kaarsjes, er waren cadeautjes, er was de Christmaspudding, maar ook mijn grootvader die maar zat te drammen over brandgevaar. Er stond een emmer met zand naast de kerstboom. Er waren de tantes, de oudere zusters van mijn grootvader. Je kon nooit iets goed doen.
 
De volgende herinnering is kerst bij ons thuis. Mijn moeder schafte een klein kerstboompje aan en maakte het huis gezellig op kerstochtend met echte kaarsjes. Mijn Engelse oma stuurde cadeautjes voor in de kerstsokken. We pakten die uit op het bed van mijn ouders. En daar begon de ellende al. Mijn vader wilde slapen, mijn moeder wilde dat hij “gezellig” meedeed. Maar hij draaide zich om en sliep verder! Sfeer verpest. Mijn moeder werd nijdig en dan ging ze maar met ons wandelen. Ik denk dat daar ook mijn haat tegen wandelen ontstaan is. Als we terug kwamen lag mijn vader nog in bed en meestal had hij de kachel laten uitgaan. Dat was voor mijn moeder genoeg om driftig te gaan schreeuwen.
 
Dan hadden we nog het kerstdiner te gaan. Mijn vader zorgde altijd voor een onduidelijk dier dat nog intact was, dus nog geplukt of gestroopt moest worden. Nieuwe flair-up! Ik herinner me het waterkonijn. Dat was oneetbaar, maar hij onthulde pas aan tafel wat het precies was. Te weten een muskusrat! Mijn moeder ontplofte! Maar deze ruzie-ellende begon al met Sinterklaas. Ook daar ging het nodige mis en ontaardde het “gezellig avondje” altijd in ruzie. 

Met Oud en Nieuw moesten we naar de ouders van mijn moeder. Dat werd groots gevierd met de hele familie en we moesten daar blijven slapen. Mijn vader wilde nooit mee, dus leverde verzet en dat zorgde weer voor een ruzieachtige sfeer. Wij moesten er “netjes” uitzien, want mijn moeder wilde graag scoren bij haar familie. Mijn oma bakte oliebollen waar ik niet van hield en Maarten at er meestal veel te veel waardoor hij ’s nachts ging overgeven. Wij logeerden in hotel de Engel waardoor ik me als kind al helemaal ontheemd voelde.

Natuurlijk gingen mijn ouders scheiden, want het was gewoon een slecht huwelijk. De bezoeken met Oud en Nieuw gingen door, de ruzies bleven, maar nu waren de woedeaanvallen van mijn moeder voor met name Maarten omdat hij geen stropdas of keurig jasje aan wilde. Wij moesten daar vooral laten zien hoe geweldig mijn moeder ons wel niet aan het opvoeden was zonder man. Ik dacht vaak: jullie zouden eens moeten weten hoe ik als een beest leef! Hoe ik in de kroeg hang en vaak niet naar mijn opleiding ga! Allemaal schone schijn! Maar ten slotte waren mijn grootouders te oud, was ik al met Coen en konden we gewoon zelf bepalen wat we wilden doen. Wat een bevrijding!
 
Maar om toch met iets positiefs af te sluiten: ik denk dat het Kerstfeest wel bijzonder is als je gelovig bent, want dan vier je echt iets, te weten de geboorte van Christus. Dan is het waardevol en niet alleen een vreetfeest. Maar wat ik absoluut zeker weet: het zit niet in het formaat kerstboom, de versieringen, de hoeveelheden eten, de kerstdiners.