Wij zongen vroeger tijdens Oud en Nieuw om twaalf uur bij mijn grootouders van moederskant,  begeleid door het pianospel van mijn opa: ‘Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen…’ Van de rest van dat lied begreep ik als kind niets, maar even los daarvan was daar Tante Jet! Ze zong op een enge trillend hoge snerpende toon dat lied. Ik durfde Maarten niet aan te kijken, want we mochten natuurlijk absoluut niet lachen tijdens dit ‘plechtige gebeuren’. Ik heb me nooit afgevraagd hoe dat lied nou eigenlijk verder ging, dus ik heb het recent eens opgezocht. Het blijkt een enorm gelovig gezang. Het komt erop neer dat alles hier op aarde doem en ellende is, maar dat er eens een prachtige tijd zal aanbreken. Ik denk toch dat we alleen het eerste couplet zongen. Het blijft gek want geen van ons was gelovig, ook mijn oma en opa niet.

Benieuwd naar de hele column? Bestel dan nu Door de ogen van Sis van Rossem, een verzameling van Sis van Rossems beste en scherpste columns. Bestel het boek hier.

Het idee van een nieuw jaar en dat je dat moet vieren is natuurlijk uiterst merkwaardig! Ik kan me nog voorstellen dat ze vroeger de zonnewende vierden, de terugkeer van het licht. Maar dat is 21 december. Iedere dag dat je wakker wordt is het een nieuw jaar. Je kunt iedere dag een soort nieuwe start maken en dat doe je eigenlijk ook, want je leeft nog.
 
Mogelijk nog gekker is dat ‘Beste Wensen’-gedoe, dat je elkaar moet toewensen. Dat ben ik helemaal niet van plan. Sommige mensen wens ik altijd het allerbeste toe en sommige mensen helemaal niet en nooit. Nog erger natuurlijk is dat plotselinge gekus. Min of meer wildvreemden die je ineens gaan kussen.

Dat brengt me toch even bij dat gruwelijke ‘prettige dag’ en ‘fijn weekend’. Ik kan daar gewoon agressief van worden. Hou toch op met die onzin! Dat komt allemaal uit Amerika en dat nemen wij gewoon als stomme idioten over. Tien jaar geleden zei niemand dat. Stel je voor dat je iets heel ergs hebt in je privésituatie en je hoort zoiets de hele tijd! ‘Fijne dag verder’, terwijl je man aan het sterven is. ‘Fijn weekend!’ Ik heb het gelukkig nog nooit gezegd.
 
En dan zijn er natuurlijk de mensen die goede voornemens hebben. Ook al zo’n giller! Dat kan je toch iedere dag doen? Je kunt iedere dag stoppen met roken of beginnen met die kilo’s eraf te werken. Daar heb je echt geen nieuw jaar voor nodig. Die goede voornemens hebben bijna altijd te maken met luxeproblemen. Ik las bijvoorbeeld: minder kleding kopen. Wat een flauwekul! Ik lees nooit stoppen met vuurwerk kopen en afsteken.
 
Maar het vervelende is dat ook ik niet helemaal ontsnap aan dat vervelende idee van een leeg nieuw jaar. Ik vraag me dan stilletjes toch af wat ons te wachten staat, en daarmee bedoel ik mijn dierbaren. En dan heb ik het niet over de prettige dingen. Misschien heb ik daarom ook zo de pest aan Oud en Nieuw. Ik wil helemaal niet aan dat soort dingen denken, je kunt er toch niets aan doen.

Misschien is het verstandig om dan toch maar je zegeningen te tellen. Het feit dat je nog leeft bijvoorbeeld. En ik kan best een heel aardig lijstje maken, terwijl ik nou niet echt een zonnig en blij type ben. Om met mijn parodontoloog te spreken: ‘U bent geen lachebekje’. Iedere dag maak je een nieuwe start op het moment dat je opstaat. Soms met gruwelijke tegenzin, soms bijna opgewekt. Maar dat heeft niets te maken met een nieuw jaar. En wat een heerlijke gedachte dat het toch weer voorjaar wordt!