Het vijfde seizoen van ‘Hier zijn de Van Rossems’ is deze week met een kleine negenhonderdduizend kijkers van start gegaan. De komende weken is weer te zien hoe Maarten, Vincent en Sis van Rossem op de voor hen typerende wijze een stad verkennen. Sis reageert op het onverwachte succes van de serie: ‘Ik dacht: wie gaat er nou een serie maken met drie waggelende bejaarden?’

In het nieuwe seizoen bezoeken jullie zes nieuwe steden: Almere, Zwolle, Düsseldorf, Breda, Alkmaar en Luik. Kiezen jullie deze steden zelf uit?
‘Ja. We maken eerst alle drie een wensenlijstje, waarover we vervolgens vaak overleggen. Ik heb zelf bijvoorbeeld Alkmaar opgegeven, omdat het prettig is als het programma geografisch een beetje goed verdeeld is. Wat ik van Alkmaar vond? Stik niet in de kaas hè, zou ik zeggen. Nee hoor, het stadhuis is bijvoorbeeld hartstikke mooi. Maar het probleem van veel steden in Nederland is – ik mag het eigenlijk niet zeggen want ik ben er zelf ook een – die eindeloze hordes bejaarden. Daar krijg je toch uitslag van? Maar het is wel ons kijkerspubliek, dus je kunt niet zeggen: ‘‘Sodemieter eens op naar je bejaardentehuis’’.’
 
Welke stad maakte op u de meeste indruk?
‘Qua kunst vond ik het beeld dat ik in Luik gepresenteerd heb, Le Faune Mordu, echt boven verwachting. Daar waren we het alle drie over eens. Het beeld bestaat uit twee blote mensen en in Nederland zou iedereen dan meteen ‘‘MeToo’’ roepen, terwijl dat beeld daar helemaal niet over gaat. Verder vind ik Düsseldorf de beste aflevering van de zes geworden. Het uitgangspunt van ons bezoek was duidelijk en dat zie je terug aan de beelden. Ook was ik in Düsseldorf onder de indruk van een prachtig beeld met een lastige Duitse naam [Das Stadterhebungs Monument] dat de geschiedenis van de stad laat zien. In het centrum van de stad heb je ontzettend lelijke moderne architectuur, maar we waren het er wel alle drie over eens dat dat toch wel een heel mooi beeld is.’
 
Welke stad vond u het minst interessant?
‘Breda vond ik helemaal niet prettig en in mijn ogen is het een ontzettende zeuraflevering geworden. We staan veel te lang bij die kazerne en de beelden zijn chaotisch en niet mooi. Dat is niet onze schuld, maar van de montage, waarbij nogal wat geknipt wordt. Ik heb daar ook wel wat oorlogen over gevoerd. Dan doe ik mijn best om in een hele korte tijd een coherent item te presenteren, maar als de montage daarin gaat prutsen krijg je soms de meest krankzinnige verhalen.’
 
Hebben jullie daar dan helemaal geen inspraak in?
‘Nee, en eigenlijk is dat maar goed ook. Als je Maarten, Vincent en mij inspraak geeft in het eindresultaat, dan komt er nooit een eindresultaat. Het liefst zouden we alle drie zelf zo’n hele aflevering willen vullen, maar nu worden we gedwongen om naar elkaar te luisteren.’

‘Als je Maarten, Vincent en mij inspraak geeft in het eindresultaat, dan komt er nooit een eindresultaat’

 Hoe is Hier zijn de Van Rossems ontstaan?
‘Maarten was al bekend door De Slimste Mens, dus die had natuurlijk contact met de makers. Toen Vincent en Maarten een keer bij De Wereld Draait Door zaten, vroeg Matthijs van Nieuwkerk of ze nog andere broers of zussen hadden. Daardoor kwam het gesprek op mij, dat ik zo ontzettend kan schelden en vloeken en dat ik eigenlijk het ergst ben van de drie. Die makers dachten natuurlijk meteen: dat is lekker zeg, daar kunnen we mee scoren.’
 
Jullie zitten inmiddels op vijf seizoenen. Had u dat succes verwacht?
‘Ik zal eerlijk zeggen: ik ben mee gaan doen omdat ik het een giller vond. Wie gaat er nou een serie maken met drie waggelende bejaarden? Daar is toch geen publiek voor? Ik vond het dusdanig geestig dat ik zei: ‘‘Na drie afleveringen zijn de kijkcijfers zo laag dat jullie ermee moeten stoppen’’. Het verbaast me heel erg dat dat niet gebeurd is.’
 
Wat kunnen we verder verwachten van het vijfde seizoen?
‘Ik vind dit tot nu toe verreweg het beste seizoen. Het wordt steeds inhoudelijker, er zijn steeds minder flauwekulmomentjes. Dat belachelijke ge-eet op straat bijvoorbeeld, zoals Maarten die stroopwafels eet; schandelijk. Mijn moeder zei altijd: ‘‘Alleen varkens eten op straat’’, en daar heeft ze gelijk in. Die stroopwafels komen trouwens niet terug, Maarten is op een strikt anti-snoepdieet. Dat is ook zo vervelend aan de media. Ze komen met een idee, in dit geval Maarten die stroopwafels eet, en dat moet dan constant terugkomen. Om gek van te worden. We zijn mensen met een gedegen studie achter de rug, dan kom je toch niet aanzetten met stroopwafels? Waar ik ook zo de pest aan heb, zijn die ‘ruziemomentjes’ tussen ons waar iedereen zo op kickt. Daar begrijp ik niets van. Het zijn niet eens ruzies, het zijn gewoon kleine aanvaringen en irritaties.’

^{Vincent, Maarten en Sis}

 Hoe vindt u het om met uw broers op pad te gaan?
‘Dat vind ik wel gezellig, eigenlijk. Dat was voor mij ook een van de redenen om mee te doen aan het programma; ik vond het weleens leuk om mijn broers te zien zonder die hele aanhang erbij. Met die hele rotzooi van partners, kinderen en kleinkinderen spreek je elkaar eigenlijk nooit meer zoals je dat vroeger deed. We zijn alle drie bejaard, we hebben alle drie ons eigen leven. Toch kan ik niet zeggen dat onze band is verbeterd sinds Hier zijn de Van Rossems, die is gewoon gebleven wat-ie altijd was. Mensen praten altijd over een zogenaamde ‘chemie’ tussen ons. Daar kan ik me niks bij voorstellen, maar die schijnt er te zijn. Voor ons is het niks bijzonders, we kennen elkaar al ons hele leven, vooral Maarten en ik. We schelen qua leeftijd maar twee jaar en hebben achttien jaar lang in hetzelfde huis gewoond, dus we zijn eigenlijk een soort tweeling geworden.’
 
Wat doen Maarten, Vincent en u na een draaidag?
‘Als de camera uit is en die ploeg naar bed gaat, dan gaan wij er natuurlijk even lekker voor zitten. Dat is heel anders dan wat je op de televisie ziet. Dan kletsen we wat over vroeger en over van alles en nog wat. We hebben het eigenlijk nooit over dat programma. Het is niet dat we ons anders gedragen als de camera’s weg zijn, maar als je gewoon met een pilsje voor je neus zit, voer je natuurlijk hele andere gesprekken. Dat is heel anders dan dat een van ons weer een hele lange presentatie gaat houden over god mag weten wat, en dat de rest moet luisteren.’ 

Hoe is het om beroemd te zijn sinds Hier zijn de Van Rossems?
‘Ik vind het schattig als mensen op straat naar me toekomen en me complimenteren. Dat is zo lief, want ze menen het ook echt, dat kun je zien. Ik heb te lang in het onderwijs gewerkt om in leugens te trappen. Waarom zou een wildvreemde bij me gaan lopen slijmen? Het is toch ook wel bijzonder dat je op je 73ste met je broers door welke stad dan ook slentert en niet achter de geraniums met je haakwerkje zit. En ik zal eerlijk toegeven: soms krijg ik bijvoorbeeld bij de tandarts of in de winkel een voorkeursbehandeling. Dat vind ik eerlijk gezegd wel erg leuk. Ergens is het wel belachelijk dat het gebeurt, want iedereen is gelijk. We zitten allemaal op de wc, we huilen allemaal weleens, we hebben allemaal weleens ruzie met onze partner. Je bent niet meer omdat je toevallig met je kop op de televisie komt.’

‘We zitten allemaal op de wc, we huilen allemaal weleens, we hebben allemaal weleens ruzie met onze partner’

Hoe ziet de toekomst van het programma eruit?
‘We beginnen in april alweer met de opnames van het volgende seizoen, maar verder is er nog niets bekend. Ik zou zelf heel graag buiten Nederland willen gaan, maar dat is natuurlijk allemaal te duur. Ik zou bijvoorbeeld dolgraag naar Rome of een dergelijke fatsoenlijke plaats willen. Maar Maarten, Vincent en ik zijn natuurlijk vrij oud; een van ons kan opeens dood neervallen of ernstig ziek worden. Vincent is dan wel iets jonger, maar die is er ook niet best aan toe met al dat gerook en gedrink. We kunnen niet meer op de lange termijn plannen. Misschien krijgen we wel slaande ruzie, dusdanig erg dat we besluiten om te stoppen. Alles kan.’